Γράφει η Δέσποινα Λάνου

Οικονομική κρίση, Ελλάδα, Πολιτική, Ανεργία. Διανύουμε μία εποχή που βρίσκεται στο μεταίχμιο, στη διαδικασία αλλαγής, για να αλλάξει,όμως,ακριβώς τι;  Θα αλλάξει η αναξιοκρατία, το φαύλο πολιτικό σύστημα, οι συστημικοί δημοσιογράφοι, η αντίληψη μιας κοινωνίας;

Το πιο θλιβερό στην χώρα μας είναι  το φαινόμενο της αναξιοκρατίας, πέρα για πέρα ελληνικό, σε αντίθεση με τις προηγμένες χώρες και όχι μόνο. Στην Ελλάδα μας παίρνουν υπόσταση το οποιοσδήποτε « τίποτα» έχοντας,ως βασικό άξονα τις γνωριμίες του, εν αντιθέση με τις υπόλοιπες χώρες που αυτό αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα ή απλά μέρος του συστήματος . 

Δεν κάνουμε λόγο για πλατωνικές ιδεώδες πολιτείες, αλλά για τα στοιχειώδη. Για παράδειγμα, στην Αμερική και στην Ευρώπη οποιασδήποτε άνθρωπος καλλιεργείται έχει τα φόντα θα  προχωρήσει μπροστά , στην Ελλάδα κατά μεγάλη πιθανότητα να μείνει άνεργος. Κάπου εκεί, έρχονται διάφοροι « ευεργέτες », προκειμένου να   βοηθήσουν χωρίς βέβαια κανένα αντίκρισμα. Κάπως έτσι η Ελλάδα συρρικνώνεται και μαζί της συρρικνώνεται και ο πληθυσμός της, που την απορρίπτει, γιατί εκείνη τους απέρριψε πρώτη. Αναξιοκρατία, λοιπόν άνευ προηγούμενου στο όνομα της οικονομικής κρίσης , ψυχολική εξουθένωση και κατηφορίζουσα ανοησία.

Η λύση;  Η λύση στο κακομοιριασμένο αυτό σύστημα που κυριαρχεί είναι η αποχή; Ενδεχομένως. Ποιος μπορεί να αλλάξει αυτό το σύστημα ; να το ξεριζώσει; Ίσως κανείς, γιατί απολαμβάνεται στο σύνολο του από κηφήνες. Το σίγουρο είναι, πως ένα πολύ αξιόλογο εργατικό δυναμικό φεύγει στο εξωτερικό, αφήνοντας τη διαφθορά πίσω και τα καταπατημένα ανθρώπινα δικαιώματα.