Στις 10/10/16 διεξήχθη η συζήτηση στη Βουλή περί διαφθοράς και διαπλοκής , η οποία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Σε ένα πρώτο επίπεδο θα μπορούσαμε να παραμείνουμε απλώς στους χαρακτηρισμούς και στα πυρά που εκτοξεύτηκαν από πλευράς , τόσο του Πρωθυπουργού, όσο και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κάτι που πολλές φορές ήταν άνευ ουσίας. Παρακολουθήσαμε, λοιπόν, τον Πρωθυπουργό να λέει πως θα πατάξει τη διαφθορά και τη διαπλοκή, καθώς δεν έχει και δεν είχε ποτέ εμπλακεί σ' αυτήν και απ'την άλλη ο κύριος Μητσοτάκης να ισχυρίζεται πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ό,τι χειρότερο για την Ελλάδα επιμένωντας για άλλη μια φορά σε εκλογές. Στην Ελλάδα, λοιπόν, της κρίσης με τη σωρεία προβλημάτων , όπου η διαπλοκή και η διαφθορά έχουν υπάρξει γενεσιουργοί παράγοντες της Ελλάδας του σήμερα, θα λέγαμε πως θα περιμέναμε να ακούσουμε πολλά περισσότερα απ' τη χθεσινή συζήτηση. Δεν ενδιαφέρει πλέον κανέναν ν'ακούσει για τα πτυχία ή την οικογενειακή κατάσταση των βουλευτών. Ούτε ενδιαφέρει κανέναν να παρακολουθεί μια τετριμμένη αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο καιρός της αερολογίας και του φαίνεσθαι έχει ξεπεραστεί στην Ελλάδα και μπορεί και ανεπιστρεπτί ,όσοι εναπομείναντες παρακολουθούν τις πόλιτικές εξελίξεις περιμένουν κάτι παραπάνω, που ξεπερνά την οποιασδήποτε αίγλη μιας πολιτικής προσωπικότητας. Δεν θα ήθελα να σταθώ στο αν και ποιος μπορεί να κέρδισε τελικά τις εντυπώσεις, αλλά στο γεγονός πως μια παρατετάμενη διένεξη στη Βουλή δεν οδηγεί πουθενά και δεν επωφελεί κανέναν. Χρειάζονται νέες προτάσεις, νέες ιδέες και πάνω απ'όλα διάλογος, ο τελευταίος εκλείπει εντελώς.